අප මෙල්බර්න්
නුවර මොනෑෂ් සරසවිය ඉදිරියෙන් දිවෙන මල් කනත්ත පාරේ නිවසක වෙසෙන සමයේ අප නිවසට
යාබද නිවසේ විසූ ඇන්ඩ්‍රියා, මොනෑෂ් සරසවියේම පශ්චාද් උපාධි අපේක්ෂිකාවක වූවාය. එකම
සරසවියේ, එකම අධ්‍යයනාංශයේ සිසුවියන් වූ බැවින් ඇයත්, මා බිරිඳත් අතර මල් වැටට උඩින්
විරිත්තා ගොඩනැගෙන අසල්වැසි මිතුදමකට එහා ගිය සබඳකමක් ගොඩනැගීමට ගත වූයේ ඉතාමත්
කෙටි කාලයකි. ඇතැම් සැන්දෑවක අනාරාධිතවම අපේ නිවසට ගොඩවන ඇය, ඔස්ට්‍රේලියාවේ සරසවි
අධ්‍යාපනයේ ස්වරූපය, ශාස්ත්‍රීය පර්යේෂණයන් සඳහා පවතින ඉඩ ප්‍රස්ථා, අධ්‍යයන
ක්ෂේත්‍රය හා බැඳුණු රැකියා ඉඩ ප්‍රස්ථා ආදිය පිළිබඳව අප හා සංවාදයේ යෙදුණේ මහත්
අභිරුචියෙනි.
ඇන්ඩ්‍රියා
පැවසූ පරිදි දැන් ඈ ඇගේ ශාස්ත්‍රීය නිබන්ධය සම්පාදනය කරමින් සිටින්නේ ඇගේ දෙවන
උපදේශකවරයා සමගිනි. අධ්‍යයනාංශය මගින් ඇයට ලබා දුන් පළමු උපදේශකවරයා ඈ විසින්
නෙරපා හරිනු ලැබුවේ ස්වකීය පර්යේෂණ කාර්යය සඳහා ඔහුගෙන් ලැබෙන සහයෝගය මඳ බවට සරසවියට
පැමිණිලි කිරීමෙන් අනතුරුවය. සාමාන්‍යයෙන් ඔස්ට්‍රේලියානු සරසවියක පශ්චාද් උපාධි
අපේක්ෂකයෙකුගේ උපදේශකවරයෙකුට තම ශිෂ්‍යයාගේ උපදේශක ධූරයෙන් ඉවත්වීම දුෂ්කර
කටයුත්තක් වුවත්, ශිෂ්‍යයාට ඉතා පහසුවෙන් තම උපදේශකවරයා ඉවත් කිරීමේ හැකියාව
පවතින බව ඇය අප හා පැවසුවේ මෙහි පවතින ශිෂ්‍ය කේන්ද්‍රීය ලිබරල් අධ්‍යාපන රටාව
පිළිබඳවද අපට ඉඟි කරමිනි. ඉනික්බිති ඇය හා බැඳුණු පීටර් නම් ඇගේ දෙවන
උපදේශකධූරන්ධර මහාචාර්යවරයා පිළිබඳව ඈ සඳහන් කළේ ගෞරව සම්ප්‍රයුක්ත හැඟීමෙනි.
‘පීටර් ගොඩක්
හොඳ උපදේශකවරයෙක්. එයා එංගලන්තකාරයෙක් නිසාමද කොහෙද ශේක්ෂ්පියර් පිස්සෙක්. හැබැයි
ශේක්ෂ්පියර් ගැන හැදෑරීම නිසාම ලැබුණු ශාස්ත්‍රීය ශික්ෂණයක් තියෙන කෙනෙක්. එයා මං
ලියන හැම අකුරක්ම කියවනවා. හැම වාක්‍යයක්ම හදනවා. අලුතින් කියවන්න පොත් වට්ටෝරුවක්
දෙනවා. මට කලින් එයා ඒවා කියවල ඉවර කරල මං අහන හැම ප්‍රශ්නෙකටම නිරවුල්ව උත්තර
දෙනවා. දවසක් මං ශාස්ත්‍රීය සම්මන්ත්‍රණ පත්‍රිකාවක් ඉදිරිපත් කරපු වෙලාවක කොහෙදෝ
වෙන අධ්‍යයනාංශයක ඉඳල ආපු මහාචාර්යවරයෙක් ප්‍රශ්න අහල මාව අමාරුවේ දාන්න හදපු
වෙලාවෙ පීටර් පැනල මාව බේරගත්තා. ඒ වගේ කෙනෙක් එක්ක පර්යේෂණයක් කරන්න ලැබුණු එකම
පෙර පිනක්.’
ඇන්ඩ්‍රියාගේ
ඒ කතාවට සවන් දෙන කල්හි මට ලංකාවේ මා ශිල්ප සෑදූ සරසවියේදී විඳි අත්දැකීමක් සිහියට
නැගුණේ නිරායාසයෙනි.
සාමාන්‍යයෙන්
විශ්වවිද්‍යාලයක පශ්චාද් උපාධියක් හදාරන අපේක්ෂකයෙකු ස්වකීය පර්යේෂණය සිදු කරන අතර
තුරදී තම පර්යේෂණ විෂය ක්ෂේත්‍රය හා සබැඳුණු මාතෘකා ඔස්සේ සම්මන්ත්‍රණ පත්‍රිකා
කිහිපයක් ඉදිරිපත් කිරීම කළ යුතු වෙයි. පශ්චාද් උපාධි අපේක්ෂකයාට ස්වකීය පර්යේෂණ
නිබන්ධය විශ්වවිද්‍යාලයට ඉදිරිපත් කළ හැකි වන්නේ මෙසේ ඉදිරිපත් කරන පර්යේෂණ පත්‍රිකා
සඳහා පරීක්ෂණ මණ්ඩලයේ අනුමැතිය හිමි වුවහොත් පමණි. දැන් මා කියන්නට යන කතාවේ කතා
නායකයා විශ්‍රාම වයසට ආසන්නව සිටි රජයේ දෙපාර්තමේන්තුවක විධායක ශ්‍රේණියේ නිලධාරී
මහතෙකි. අප කුඩා කල අපේ තාත්තාට තිබුණු පන්නයේ බකල් යෙදූ කන්තෝරු බෑගයක්ද අත
දරාගෙන ඔහු එදින අප සරසවියට පැමිණ සිටියේ පෙර කී වර්ගයේ සම්මන්ත්‍රණ පත්‍රිකාවක්
ඉදිරිපත් කිරීමටය. ඔහු අප අධ්‍යයනාංශයේ පශ්චාද් උපාධි අපේක්ෂකයෙකු වූ බැවින් ඔහුගේ
සම්මන්ත්‍රණ පත්‍රිකාවට සවන්දීමටත්, ප්‍රශ්න ඇසීමටත් ආධුනික කථිකාචාර්යවරුන්
වූ අපටද අවස්ථාව ලැබුණි.
සුපුරුදු
පරිදි ඔහුගේ ඉදිරිපත් කිරීමෙන් ඉක්බිති ප්‍රශ්න ඇසීමේ හා අදහස් දැක්වීමේ වාරය
එළඹිණි. අප කවුරුත් පුදුමයට පත් කරවමින් පළමුව නැගී සිටියේ ඔහුගේම උපදේශකවරයා ලෙස
කටයුතු කරන මහාචාර්යවරයාය. ඔහුගේ ඉදිරිපත් කිරීම අඩු ලුහුඬුකම් රාශියක් සහිත වූවක්
බව පැවසූ මහාචාර්යවරයා, අඩු පාඩු සකස් කර නැවත එය ඉදිරිපත් කිරීමට වෙනත් දිනයක්
ලබා ගන්නා ලෙස දන්වා, සැසිය අවසන් කර නැගිට ගියේ අන් කිසිවකුටත් අදහස් දැක්වීමට
ඉඩක් ඉතිරි නොකරමිනි. සැවොම විසිර ගිය කල්හි ඔහු සමීපයට ගිය මම සිදුවූයේ කුමක්දැයි
විචාලෙමි.
‘පුතා මං දැන්
මේ විශ්ව විද්‍යාලෙ, මේ උපදේශකතුමත් එක්ක විසි එක් අවුරුද්දක් ති‍ස්සෙ මේ
උපාධිය කරනවා. මගේ උපාධි නිබන්ධය ඉදිරිපත් කරන්න කලින් මේ සම්මන්ත්‍රණ පත්‍රිකා
ටික පාස් කරගන්න ඕන. ඔයාලගෙ මහාචාර්යතුමා මට ඒක කරගන්න දෙන්නෙ නැහැ. හැමදාම මං
ලියන ඒවයෙ අඩුපාඩු තියන බව කියනව මිසක් ඒව මගහරවාගන්න හැටි ගැන කියල දෙන්නෙ නැහැ.
මම ලියනවා. එයා කපනවා. මං ලබන අවුරුද්දෙ පැන්ෂන් යන්න ඉන්නෙ. ඊට කලින් මේක ඉවර කර
ගන්න ලැබෙන එකක් නැහැ. අඩුගානෙ මැරෙන්න ඉස්සෙල්ල හරි ඉවරයක් කර ගත්තොත් ලොකු දෙයක්.’
මම විපිළිසර
වීමි.
ඔහු ඇන්ඩ්‍රියා
වූයේ නම් හෝ ශාස්ත්‍ර ගවේශනය අතින් දියුණු සංස්කෘතියක් ඇති දේශයක පර්යේෂණ කාර්යයේ
නිරත වූයේ වී නම් හෝ අප හිතවත් උපදේශක මහාචාර්යවරයා ඔහු අතින් නෙරපෙන්නේ ඊට විසි
වසරකට කලිනි.
© තිළිණ රුවන් මලලසේකර
10.01.2012
සිඩ්නි නුවරදීය.
